PRIVACY?!
Een advies wat ik vaak gehoord heb, wees gewoon jezelf, dan komt alles wel goed. Een slechte tip, want wie is er nou niet zichzelf? Je drinkt wat alcohol, of iemand raakt jouw gevoelige snaar, misschien ben je dan even niet jezelf, of zou je juist dan jezelf zijn? Je bent toch altijd jezelf? Iedereen is er van overtuigd zichzelf te zijn, zelfs een acteur, die zich graag uitleeft in de rol van iemand anders, wat ook weer onderdeel is van hemzelf.
Je kunt pas zijn wie je bent, als je weet wie je niet bent!
Ik was verlegen, terughoudend, wantrouwend naar mensen. "Wees gewoon jezelf!" Hmmm, op dat moment niet het beste advies, want dit is toch wie ik ben? Toch een rol aannemen, carrière maken, een titel bemachtigen en niet belangrijk zijn, maar mezelf belangrijk maken? Nee, dat is het (voor mij) ook niet. Eerst moet ik mezelf terugvinden, voordat ik mezelf kan zijn. Ik moet worden wie ik ben en niet zijn wat er van mij is "gemaakt" door vele invloeden. Ik moet worden wie ik zou zijn als ik alleen op aarde zou zijn. Ik moet worden wie ik ben zonder identiteit, zonder opleiding, zonder beïnvloeding van mijn omgeving, zonder te veroordeeld te worden door anderen en mijzelf.
De naam die ik kreeg bij mijn geboorte, de opvoeding die ik kreeg, de educatie, de interactie en ervaringen met andere mensen, hobby's en amusement die ik geconsumeerd heb, de taal die ik spreek, de vrienden en familie om mij heen. Het beïnvloed het leven van elk opgroeiend kind. Goede intenties, slechte intenties, maar wat overal ontbreekt is de les wie we eigenlijk zijn. Omdat we geboren worden als niemand en elk mens ernaar verlangt om iemand te zijn, creëren we (onbewust) een identiteit en waar we onszelf stevig aan vasthouden. Ik ben [naam] en ik heb [studie] gevolgd en ik zet mij in voor [levensdoel], want dat vind ik belangrijk. Is je levensdoel echt belangrijk? Of is het iets dat belangrijk voor je is gemaakt? We roepen "het leven is kort", laten we onszelf haasten en het begin overslaan. Laten we ons niet afvragen wie wij zijn en wat wij hier doen, maar laat ons bezig zijn, zodat wij niet hoeven te denken! En zo vliegen de jaren voorbij.
'Liever iets willekeurigs doen dan helemaal niets' - ook deze grondstelling is een snoer om alle beschaving en alle hogere smaak de das mee om te doen. --- Want het leven op jacht naar gewin dwingt je er constant toe, je geest volkomen uit te putten, door je voortdurend anders voor te doen dan je bent, voortdurend iemand te slim af of vóór te zijn: de eigenlijke deugd is tegenwoordig iets in minder tijd te doen dan iemand anders. --- De arbeid krijgt steeds meer alle goede geweten aan zijn kant: de neiging tot plezier noemt zich nu al 'behoefte aan ontspanning' en begint zich voor zichzelf te schamen.Friedrich Nietzsche
Ik noem mijzelf vaak een stukje natuur. Eckhart Tolle spreekt van bewustzijn. Religieuzen noemen het God of Allah. Waar het in mijn huidige kijk op neerkomt is dat we simpelweg een stukje zijn van het geheel. Wij zijn een stukje van alles, wat we kosmos noemen. Wat mij erg hielp om dit te "begrijpen" is het idee dat een los stukje niets is. Een tandwiel uit een machine, kan zelf niets. Een koe die rondzweeft in "niets", kan ook niets en kan niet eens bestaan. Zonder de context van het geheel heeft iets geen bestaansrecht. Een kind is verbonden met zijn ouders, ook na het overlijden van de ouders, want zonder hen zou het kind er niet kunnen zijn. En zonder koe en graan, zouden je ouders geen eten hebben en zonder regen zou er geen gras groeien voor de koeien. En zonder atmosfeer zou er geen regen zijn. Zonder zon zou de aarde niet in zijn redelijk stabiele baan blijven. Alles is met elkaar verbonden. Alles is van elkaar afhankelijk, maar door ons denken zien we alles los, in hokjes. Ons denken is altijd een abstractie van de werkelijkheid, een (absolute?) werkelijkheid ver voorbij de woorden, formules en menselijke visie.
Dit zijn een aantal indicatoren:
De wereld is één grote kermis, met veel lawaai, lichtflitsen en beweging, van religie, oorlogen, macht, geld, sex tot aan de koffieroddels op het werk. Om daadwerkelijk "goed" te kunnen doen, zul je alle afleiding opzij moeten schuiven en op zoek gaan naar wie je echt bent. Pas dan kun je de kermis zien voor wat het is. De wereld is ons alles. Onze moeder, ons kind, onze vriend en onze vijand. Behandel de wereld zoals je zelf oprecht behandeld wilt worden. En daarmee bedoel ik niet alleen lief en aardig zijn, maar vanuit jezelf zul je dan ook weten wanneer je (vanuit je eigen onbeïnvloedde fundament) verwent of onterecht hard straft.
Know thyself
Heeft u een interessante toevoeging, opmerking, grammaticafout (sorry!) of bent u het absoluut niet eens met wat hier staat? Laat een berichtje achter en wellicht verwerk ik het als aanvulling onder het artikel. Ontvangt u graag een reactie, vul dan ook uw e-mailadres in (maar niet noodzakelijk).