Het communicatiespel: de waarheid achter actualiteiten

Je kent het spelletje vast wel, neem een groepje mensen en laat hen een zin door fluisteren van persoon naar persoon. 100% garantie dat de zin aan het einde volledig vervormd is naar iets anders. Mensen verstaan het niet goed, mensen spreken het niet goed uit, mensen luisteren niet of denken het al te weten en passen de zin onbewust aan.

Uitbreiding van spelregels

Dit spelletje, waarbij een theoretisch eenvoudige opdracht in praktijk volledig uitloopt in chaos, is wat wij mensen "communicatie" noemen. Best lastig dus, maar hoe beter mensen je kennen des te minder contextuele fouten er gemaakt worden. En je kunt altijd nog even de bronnen raadplegen. Toch is dit spelletje handig om in je achterhoofd te houden. Want als het al "fout" gaat bij een eenvoudige opdracht, hoe gaat het dan als het wat complexer wordt. Stel je voor dat je iemand de opdracht geeft om de boodschap expres te vervormen, of wil sturen. Zonder deze opdracht wordt het altijd al vervormd, maar met een "mol" zal de boodschap nog veel sterker worden vervormd, zeker als de ingrediënten geld, aanzien en macht worden toegevoegd.

In het nieuws

Stel nu, je doet hetzelfde spelletje met een nieuwsitem. Het gaat via allerlei kanalen, die allerlei doelen nastreven, waarvan al het vertrouwen is gebaseerd op aannames. Onafhankelijk bestaat niet, want ook jij en ik zijn van allerlei zaken afhankelijk. Wij zijn misschien niet zo gemeen om mensen expres te misleiden, maar het kan maar zo zijn dat we dat onbewust toch doen. Raar theoretisch verhaal?

En jij en ik dan?

Vraag je dan eens de volgende praktische vragen af:

• Waar komt jouw mening vandaan? Waarvan is deze afhankelijk?
• Waar komen jouw gedachten vandaan? Waarvan zijn deze afhankelijk?
• Wat vindt jij belangrijke waarden in het leven? en waarom juist deze?
• Komt jouw denken (theorie) overeen met je doen (praktijk)?
• Hoe goed ken je jezelf eigenlijk en hoe zou dat zijn bij anderen?

De kans is groot dat jij (net als mij) deze vragen niet concreet kan beantwoorden (maar wel kunt onderzoeken). Is dat erg? Nee, hoor, maar het is wel iets om mee te nemen in je achterhoofd als je beslissingen maakt, uitspraken doet, of als anderen uitspraken hoort doen. Ook van zogenoemde zekere, of gesuggereerde officiële bronnen. Het weten dat je uiteindelijk niets weet kan de fundering van je huidige leven breken (eng!), maar tegelijkertijd ontstaat er een nieuwe grenzeloze horizon. Voorspellen en denken te weten geeft ons de illusie van zekerheid die ons sterk beperkt. Acceptatie van onwetendheid stelt ons open tot eindeloze mogelijkheden.

Reageren?

Heeft u een interessante toevoeging, opmerking, grammaticafout (sorry!) of bent u het absoluut niet eens met wat hier staat? Laat een berichtje achter en wellicht verwerk ik het als aanvulling onder het artikel. Ontvangt u graag een reactie, vul dan ook uw e-mailadres in (maar niet noodzakelijk).